باسمه تعالی
بلعم باعورا /سگ هار
وَ اتْلُ عَلَیْهِمْ نَبَأَ الَّذِى ءَاتَیْنَاهُ ءَایَاتِنَا فَانسَلَخَ مِنْهَا فَأَتْبَعَهُ الشَّیْطَنُ فَکاَنَ مِنَ الْغَاوِینَ (اعراف175)
وَ لَوْ شِئْنَا لَرَفَعْنَاهُ بهَِا وَ لَکِنَّهُ أَخْلَدَ إِلىَ الْأَرْضِ وَ اتَّبَعَ هَوَئهُ فَمَثَلُهُ کَمَثَلِ الْکَلْبِ إِن تحَْمِلْ عَلَیْهِ یَلْهَثْ أَوْ تَترُْکْهُ یَلْهَث ذَّالِکَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِینَ کَذَّبُواْ بَِایَاتِنَا فَاقْصُصِ الْقَصَصَ لَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُونَ (176)
و بر آنها بخوان سرگذشت آن کس را که آیات خود را به او دادیم ولى (سرانجام) خود را از آن تهى ساخت و شیطان در پى او افتاد، و از گمراهان شد! (175)
و اگر می‌‌خواستیم، (مقام) او را با این آیات (و علوم و دانش‌ها) بالا مى‌بردیم (اما اجبار، بر خلاف سنت ماست پس او را به حال خود رها کردیم) و او به پستى گرایید، و از هواى نفس پیروى کرد! مثل او همچون سگ (هار) است که اگر به او حمله کنى، دهانش را باز، و زبانش را برون می‌‌آورد، و اگر او را به حال خود واگذارى، باز همین کار را مىکند (گویى چنان تشنه دنیاپرستى است که هرگز سیراب نمى‌شود! (این مثل گروهى است که آیات ما را تکذیب کردند این داستان‌ها را (براى آنها) بازگو کن، شاید بیندیشند (و بیدار شوند)! (176)
در تفسیر" المنار" از پیامبر اسلام ص چنین نقل شده که مثل بلعم بن باعورا در بنى اسرائیل همانند امیة بن ابى الصلت در این امت است.
همچنین از امام باقر علیه‌السلام روایت شده که فرمود: الاصل فى ذلک بلعم، ثم ضربه اللَّه مثلا لکل مؤثر هواه على هدى اللَّه من اهل القبلة
یعنى اصل آیه در‌باره بلعم است، سپس خداوند آن را به عنوان یک مثال در‌باره کسانى که هوا‌پرستى را بر خدا‌پرستى و هدایت الهى در این امت مقدم بشمرند، بیان کرده.
کَمَثَلِ الْحِمَارِ
مَثَلُ الَّذِینَ حُمِّلُواْ التَّوْرَئةَ ثمُ لَمْ یحَْمِلُوهَا کَمَثَلِ الْحِمَارِ یحَْمِلُ أَسْفَارَا بِئْسَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِینَ کَذَّبُواْ بَِایَاتِ اللَّهِ وَ اللَّهُ لَا یهَْدِى الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ (جمعه/5)
کسانى که مکلف به تورات شدند ولى حق آن را ادا نکردند، مانند درازگوشى هستند که کتابهایى حمل مىکند، (آن را بر دوش مى‌کشد اما چیزى از آن نمى‌فهمد)! گروهى که آیات خدا را انکار کردند مثال بدى دارند، و خداوند قوم ستمگر را هدایت نمى‌کند!
متابعت نفس / ندامت
فَطَوَّعَتْ لَهُ نَفْسُهُ قَتْلَ أَخِیهِ فَقَتَلَهُ فَأَصْبَحَ مِنَ الخَْاسِرِینَ (30مائده)
نفس سرکش، کم کم او را به کشتن برادرش ترغیب کرد (سرانجام) او را کشت و از زیانکاران شد. (30)
متابعت شهوات / کفر
فخََلَفَ مِن بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضَاعُواْ الصَّلَوةَ وَ اتَّبَعُواْ الشهََّوَاتِ فَسَوْفَ یَلْقَوْنَ غَیًّا (مریم59)
امّا پس از آنان، فرزندان ناشایسته‌اى روى کار آمدند که نماز را تباه کردند، و از شهوات پیروى نمودند و بزودى (مجازات) گمراهى خود را خواهند دید! (59)
متابعت شیطان / نار
إِنَّ عِبَادِى لَیْسَ لَکَ عَلَیهِْمْ سُلْطَنٌ إِلَّا مَنِ اتَّبَعَکَ مِنَ الْغَاوِینَ (42حجر)
که بر بندگانم تسلّط نخواهى یافت مگر گمراهانى که از تو پیروى مى‌کنند (42)
متابعت فراعنه / رشد ندارد و جهنم دارد
وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسىَ بَِایَاتِنَا وَ سُلْطَنٍ مُّبِین (هود/96)
ما، موسى را با آیات خود و دلیل آشکارى فرستادیم ... (96)
إِلىَ فِرْعَوْنَ وَ مَلَایْهِ فَاتَّبَعُواْ أَمْرَ فِرْعَوْنَ وَ مَا أَمْرُ فِرْعَوْنَ بِرَشِید (هود/97)
به‌سوى فرعون و اطرافیانش اما آنها از فرمان فرعون پیروى کردند در حالى که فرمان فرعون، مایه رشد و نجات نبود! (97)
قْدُمُ قَوْمَهُ یَوْمَ الْقِیَمَةِ فَأَوْرَدَهُمُ النَّارَ وَ بِئْسَ الْوِرْدُ الْمَوْرُودُ (98)
روز قیامت، او در پیشاپیش قومش خواهد بود و (به جاى چشمه‌هاى زلال بهشت) آنها را وارد آتش مىکند! و چه بد آبشخورى است (آتش)، که بر آن وارد مى‌شوند! (98)
وسوسه‌هاى نفس او را مى‌دانیم
وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الْانسَانَ وَ نَعْلَمُ مَا تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ وَ نحَْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِیدِ (ق/16)
ما انسان را آفریدیم و وسوسه‌هاى نفس او را مى‌دانیم، و ما به او از رگ قلبش نزدیکتریم! (16)
إِلَّا مَا رَحِمَ رَبىّ
وَ مَا أُبَرِّئُ نَفْسىِ إِنَّ النَّفْسَ لَأَمَّارَةُ بِالسُّوءِ إِلَّا مَا رَحِمَ رَبىّ إِنَّ رَبىّ غَفُورٌ رَّحِیمٌ (یوسف/53)
من هرگز خودم را تبرئه نمى‌کنم، که نفس (سرکش) بسیار به بدیها امر مىکند مگر آنچه را پروردگارم رحم کند! پروردگارم آمرزنده و مهربان است.» (53)
لا تَعْبُدُوا الشَّیْطانَ
أَ لَمْ أَعْهَدْ إِلَیْکُمْ یا بَنی آدَمَ أَنْ لا تَعْبُدُوا الشَّیْطانَ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُبینٌ (یس/60)
آیا با شما عهد نکردم اى فرزندان آدم که شیطان را نپرستید، که او براى شما دشمن آشکارى است؟! (60)
متابعت رسول/ محبت خدا
قُلْ إِن کُنتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونىِ یُحْبِبْکُمُ اللَّهُ وَ یَغْفِرْ لَکمُ ذُنُوبَکمُ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَّحِیمٌ (ال عمران/31)
بگو: «اگر خدا را دوست مى‌دارید، از من پیروى کنید! تا خدا (نیز) شما را دوست بدارد و گناهانتان را ببخشد و خدا آمرزنده مهربان است.» (31)
متابعت اهل ایمان/ حشر با آنها
وَ الَّذِینَ ءَامَنُواْ وَ اتَّبَعَتهُْمْ ذُرِّیَّتهُُم بِإِیمَانٍ أَلحَْقْنَا بهِِمْ ذُرِّیَّتهَُمْ وَ مَا أَلَتْنَاهُم مِّنْ عَمَلِهِم مِّن شىَ‌ءٍ کلُ امْرِى بمَِا کَسَبَ رَهِینٌ (طور/21)
کسانى که ایمان آوردند و فرزندانشان به پیروى از آنان ایمان اختیار کردند، فرزندانشان را (در بهشت) به آنان ملحق مى‌کنیم و از (پاداش) عملشان چیزى نمى‌کاهیم و هر کس در گرو اعمال خویش است! (21)
هر کس با امام خودش
یَوْمَ نَدْعُواْ کُلَّ أُنَاسِ بِإِمَامِهِمْ فَمَنْ أُوتىِ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ فَأُوْلَئکَ یَقْرَءُونَ کِتَابَهُمْ وَ لَا یُظْلَمُونَ فَتِیلًا (اسرا/71)
(به یاد آورید) روزى را که هر گروهى را با پیشوایشان مى‌خوانیم! کسانى که نامه عملشان به دست راستشان داده شود، آن را (با شادى و سرور) مى‌خوانند و بقدر رشته شکاف هسته خرمایى به آنان ستم نمى‌شود! (71)
عَلى حَرْفٍ
وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَعْبُدُ اللَّهَ عَلى حَرْفٍ فَإِنْ أَصابَهُ خَیْرٌ اطْمَأَنَّ بِهِ وَ إِنْ أَصابَتْهُ فِتْنَةٌ انْقَلَبَ عَلى وَجْهِهِ خَسِرَ الدُّنْیا وَ الْآخِرَةَ ذلِکَ هُوَ الْخُسْرانُ الْمُبینُ (حج/11) بعضى از مردم خدا را تنها با زبان مى‌پرستند (و ایمان قلبیشان بسیار ضعیف است) همین که (دنیا به آنها رو کند و نفع و) خیرى به آنان برسد، حالت اطمینان پیدا مى‌کنند اما اگر مصیبتى براى امتحان به آنها برسد، دگرگون مى‌شوند (و به کفر رومى‌آورند)! (به این ترتیب) هم دنیا را از دست داده‌اند، و هم آخرت را و این همان خسران و زیان آشکار است! (11)
النَّاسَ عَبِیدُ الدُّنْیَا
وَ قَالَ حسین بن علی علیه السلام فِی مَسِیرِهِ إِلَى کَرْبَلَاءَ إِنَّ هَذِهِ الدُّنْیَا قَدْ تَغَیَّرَتْ وَ تَنَکَّرَتْ وَ أَدْبَرَ مَعْرُوفُهَا فَلَمْ یَبْقَ مِنْهَا إِلَّا صُبَابَةٌ کَصُبَابَةِ الْإِنَاءِ وَ خَسِیسُ عَیْشٍ کَالْمَرْعَى الْوَبِیلِ أَ لَا تَرَوْنَ أَنَّ الْحَقَّ لَا یُعْمَلُ بِهِ وَ أَنَّ الْبَاطِلَ لَا یُتَنَاهَى عَنْهُ لِیَرْغَبَ الْمُؤْمِنُ فِی لِقَاءِ اللَّهِ مُحِقّاً فَإِنِّی لَا أَرَى الْمَوْتَ إِلَّا سَعَادَةً وَ لَا الْحَیَاةَ مَعَ الظَّالِمِینَ إِلَّا بَرَماً
إِنَّ النَّاسَ عَبِیدُ الدُّنْیَا وَ الدِّینُ لَعْقٌ عَلَى أَلْسِنَتِهِم یَحُوطُونَهُ مَا دَرَّتْ مَعَایِشُهُمْ فَإِذَا مُحِّصُوا بِالْبَلَاءِ قَلَّ الدَّیَّانُونَ
این دنیا دگرگون و ناآشنا شده، نکوئیهایش پشت کرده، و جز مقدار ناچیزى، همانند ته‌مانده ظرف، و زندگى پستى چون چراگاهى، از آن باقى نمانده. مگر نمى‌بینید کسى به حق رفتار نمى‌کند و از باطل دست نمى‌کشد. تا مؤمن، به حق، مشتاق لقاى خدا شود؟ من مرگ را جز سعادت نمى‌بینم و زندگى با ستمکاران را جز محنت نمى‌دانم. مردم بندگان دنیا هستند،
دین لعابى است که تا زندگى روبراه است، به دور زبان مى‌گردانند و چون دوران آزمایش رسد دینداران کمیاب شوند.
خورش سگ‌هاى دوزخ
وَ قَالَ حسین بن علی علیه‌السلام لِرَجُلٍ اغْتَابَ عِنْدَهُ رَجُلًا یَا هَذَا کُفَّ عَنِ الْغِیبَةِ فَإِنَّهَا إِدَامُ کِلَابِ النَّار
به مردى که در حضورش غیبت مى‌کرد فرمود: مرد، از غیبت خوددارى کن که نان خورش سگ‌هاى دوزخ است.