راضی بودن به روزی اندک

عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِیهِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْقَاسِمِ عَنْ عَمْرِو بْنِ أَبِی الْمِقْدَامِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع‏ قَالَ:

مَکْتُوبٌ فِی التَّوْرَاةِ ابْنَ آدَمَ کُنْ کَیْفَ شِئْتَ‏ کَمَا تَدِینُ تُدَانُ‏ مَنْ رَضِیَ مِنَ اللَّهِ بِالْقَلِیلِ مِنَ الرِّزْقِ قَبِلَ اللَّهُ مِنْهُ الْیَسِیرَ مِنَ الْعَمَلِ وَ مَنْ رَضِیَ بِالْیَسِیرِ مِنَ الْحَلَالِ خَفَّتْ مَئُونَتُهُ‏ وَ زَکَتْ‏ مَکْسَبَتُهُ‏ وَ خَرَجَ مِنْ حَدِّ الْفُجُورِ

امام صادق علیه‌‌السلام فرمود: در تورات نوشته است: آدمیزاد! هر گونه خواهى بوده باش که چنان که باشى جزا بینى، هر که به روزى اندک خدا راضى شود، خدا عمل اندک او را بپذیرد، و هر که به حلال اندک خشنود باشد هزینه‌‏اش سبک شود و کسبش پاکیزه گردد و از مرز بدکارى بیرون رود.

الکافی (ط - الإسلامیة) ج‏2 ص138